María Marticorena, gañadora do certame GZ Crea 2006 na especialidade de instalacións, amosaranos o que é o 'body art' extremo: a performer coruñesa converte o seu corpo en instrumento, utilizando as súas unllas perforadas como soporte para as cordas dun violín. Este venres 22, o mesmo día que o mundo enteiro debe sincronizarse nun orgasmo colectivo, o Conservatorio Superior de Música da Coruña acollerá, de unha a unha e media do día, esta peculiar interpretación musical .
Xa a puidemos ver facenmdo do seu corpo obxecto artístico en Barcelona. Até que o meu corpo aguante xa puña a proba a súa resistencia (e a do público). Formada coa "avoa da performance", a extrema Marina Abramovic, e con Adriano Guimarães, esta moza naceu en 1977 na Coruña, e licenciouse en Belas Artes pola Universidade de Vigo. Tamén se dilplomou en Conservación e Restauración de Bens Materiais, participou no Roteiro Quetzal no 2004, na Harlech Biennale en Londres no 2005, na mostra da Facutade de Belas Artes de Pontevedra "Chámalle X", e en varios eventos máis.
Nesta performance que subtitula "Tensión, resistencia e música revelada", as súas mans evolucionan no aire, como encantadas polos extremos opostos que as separan. Tensa o seu delicado mecanismo e revisa a súa postura varias veces até quedar completamente satisfeita. "Por fin xa é un instrumento", mostra un rostro claro e sereno e o seu corpo xa está listo para entregarse aos delirios da arte. Quédase inmóbil uns instantes, para descubrir carreiros que a transportarán a novos e descoñecidos abismos, abismos baleiros que se abrirán diante dela para que os poida explorar. Deste xeito, tanto os sons xerados polo propio proceso de acción como o medo á rotura das cordas, serán elementos esenciais para esta interpretación musical simbólica. Vinte minutos nos que Marticorena , literalmente, "deixa as unllas" no que fai.